Mijn ervaring

Imaginatie mijn ervaring.

 

1 Het robuuste open kistje, waarin mijn leven zit, dat altijd bij me is en de zandstormen gemakkelijk doorstaat.

Imaginatie kwam voor mij in beeld nadat ik op relatief jonge leeftijd, voor de tweede keer een hartinfarct kreeg . Door dit tweede infarct werd ik zwaar geraakt, de combinatie van hartspierverlies en medicatie maakten me angstig voor het leven zelf. Een gevoel dat ik daarvoor nooit kende. Angst voor een volgend infarct en de gevolgen daarvan, angst voor ernstige beperking/invaliditeit en natuurlijk voor de dood.

Dat mijn hart het eigenlijk weer heel goed deed na driekwart jaar revalidatie en de cardioloog mij gewoon beter vond, voelde ik totaal niet zo. De psychologische hulp via het ziekenhuis bleek voor mij niet te werken, te standaard, te weinig op mijn gevoel gericht, voor mij te doorzichtig. Een lieve vriendin wist wel iemand die me kon uitdagen : Jan Taal met imaginatie.

Behalve contactgegevens opzoeken had ik me helemaal niet voorbereid op de eerste afspraak, een sprong in het diepe dus. Die eerste keer werd dan ook meteen duidelijk dat ik een nieuwe wereld betrad, een totaal contrast met de klinische/mechanische wereld van de cardiologie.

Na een korte introductie en uitleg van de reden waarom ik hulp nodig had, hebben we meteen de eerste vrije imaginatie gedaan. Het me overgeven aan deze nieuwe binnenwereld kostte me terugkijkend eigenlijk niet zoveel moeite. Enerzijds omdat ik er veel van herkende en anderzijds omdat me een veilige omgeving werd geboden.

De imaginatie erop gebaseerd dat je accepteert dat wat je ziet en voelt gewoon goed is en omdat het zo eigen is valt dat niet zwaar, zelfs niet als het heftig is. De beelden en gevoelens zijn vanzelfsprekend, ze horen bij mij, ze zijn mij en ik ben hen.

Toch ben ik zeker in het begin weggegaan bij Jan Taal met een hoofd dat helemaal vol was van verwondering over wat ik had beleefd, ongelooflijk. De Imaginaties waren heel helder en hadden op een gegeven moment ook veel weg van dromen, dromen die ik kon laten voortduren zolang ik wilde. De korte tussenvragen van mijn gids hielpen me bij het thema te blijven. 

2 ik zie/beleef de warmte in mijn hart als paarse tinten, kleurverschillen als symbool voor de aspecten van mijn hart.

Het thema werd bij mij natuurlijk na verloop van tijd mijn hart. Mijn beleving van mijn eigen hart, mijn bron van liefde, passie en mijn motor. Mooi om je eigen hart zo te ervaren.

3 Een vervolgbeeld van de zachtheid en kwetsbaarheid in mijn hart vond ik in deze foto die ik jaren geleden maakte.

Het start thema blijkt ook vaak niet meer dan een aanleiding die in de vrijheid van de imaginatie soms een hele andere kant op gaat. Hoe meer ervaring ik kreeg hoe beter ik bij het thema kon blijven, maar ook hoe meer ik kon loslaten. De imaginaties namen dan ook regelmatig een andere wending dan van te voren gedacht, maar altijd zoo herkenbaar.

Wat ik nog steeds als heel bijzondere ervaar is dat er eigenlijk altijd, meteen een beeld is, ik ontspan, laat los en er is een beeld dat door de aandacht die ik erop richt gaat veranderen, soms als losse beelden en soms als een soort film. Natuurlijk wil het soms niet zo heel erg vlotten en zelfs met mijn ervaring dringt er wat ongeloof op de voorgrond, maar het komt altijd.

Als tweede en misschien wel meest bijzondere punt, ervaar ik het gevoel dat hetgeen je tijdens de imaginatie heel direct toelaat, in het dagelijks leven ook continue op de achtergrond aanwezig is. Ik beleef die aanwezigheid inmiddels uren per dag en dat voelt heel vanzelfsprekend, heel erg ikzelf. Er lijkt een stroom open gezet tussen de onderbewuste rivier en de bewuste.

De imaginaties worden gedaan onder een ontspanning, ogen dicht ademhaling rustig, aandacht vrij, heel meditatief. Een aantal keren heb ik die ontspanning heel intens ervaren als een totale loslating tot het niveau van volledige rust. De ontspanning nam ik vaak mee naar huis, of soms werk, een weldadige gevoel van rust. Die rust heeft in mijn imaginaties vaak de vorm van een bewegend licht, een licht dat ikzelf ben.

4 Beweging van licht, weldadig, helder stralend in een blauwgroene omgeving, beweging.

Heel bijzonder vind ik verder nog de imaginaties die we gedaan hebben over mijn graf, de dood en mijn hart. De beelden die daarbij opkomen hebben me enorm veel rust gegeven. Vertrouwen dat het zelfs als het toch nog “fout” gaat, het goed is.

Voor mij is imaginatie ook een terugkeer naar zoals ik was voor de puberteit, waarbij de onbevangen verwondering zo vanzelfsprekend was. Als kind kan je zo mooi jezelf zijn zonder het sausje van de volwassene die van alles vindt over hoe het hoort of zou moeten zijn.

Mijn angst voor het leven is inmiddels weer op het niveau dat ik herken. Imaginatie zal een deel blijven uitmaken van mijn leven en me vast helpen de crises die het leven kent te overwinnen, inclusief het volgende infarct dat ik volgens mijn eigen overtuiging krijg.

5 Mijn natuurlijke habitat, overzicht hebben, bij de kwetterend mussengroep zijn en toch apart.

The Overself, Paul Brunton

Verdieping in de verbeelding en achtergronden daarvan leiden automatische naar Paul Brunton.


In de 30-er jaren van de vorige eeuw bezoek Paul Brunton een aantal keren India en in 1937 schrijft hij "The Quest for the Overself."

Wiki pagina over Paul Brunton, (Engels), Paul Brunton is het schrijverspseudoniem van Raphael Hurst.

Op onderstaande manier beschrijft hij een de verlichting die hij ervaart bij Ramana Maharshi:
"I find myself outside the rim of world consciousness. The planet which has so far harboured me disappears. I am in the midst of an ocean of blazing light. The latter, I feel rather than think, is the primeval stuff out of which worlds are created, the first state of matter. It stretches away into untellable infinite space, incredibly alive."

Ik bevind me buiten de rand van het wereldbewustzijn. De planeet die tot nu toe mijn haven was verdwijnt . Ik ben middenin een oceaan van brandend licht. Dat laatste, voel ik eerder dan denk, is het oer, waar werelden uit gemaakt worden, de eerste staat van materie. Het strekt uit in de onuitsprekelijke oneindige ruimte, ongelooflijk levend.

Verbeelding : Het zwarte kristal

Verbeelding. 

Verbeelding begint chaotisch, zoek meer rust en kom al snel met het eerste beeld, een rode bal energie, die niet heel erg straalt.

Dan staat er een hard zwart kristal op mijn linker hand centimeter of 20, mijn hand straalt witte energie uit.

Het kristal staat mooi te glimmen. Als ik het beter bekijk, benader, blijft het onbeweeglijk gesloten.

Op de suggestie er binnen te gaan, lukt dat na een tijdje en binnen blijkt het een dunne wand te zijn, het is er binnen licht, dat licht komt van beneden van mijn hand en heeft een bruine huidtint. Het voelt een beetje als een lege huls, harde glazen/stalen/glimmende gevangenis. Ergens vaag lijkt er rode energie in de onderkant te zijn.

Op de suggestie het kristal mee te nemen naar een waterbron, komen er twee bronnen in beeld, mijn watergraf, maar we gaan naar een bergbeek, rustig stromend water over keien, tussen de bomen. Het kristal draag ik op mijn rug en is veel groter geworden, groter dan ikzelf, heb niet de indruk dat het zwaar is. Als ik bij het water kom en het kristal erin leg, krimpt het meteen tot het formaat van 1cm waarbij het vrijwel niet meer te zien is in het water, maar de vorm en het gevoel van hardheid verandert niet.

Op de suggestie van dat interactie een tweebaansweg is, benader ik het zwarte kristal weer en raak het aan, er lijkt beweging in het oppervlakte te zijn, maar die beweging stopt vrijwel meteen weer. Contact maken via de open onderkant levert op dat ik daar een lava achtige rode energie vind, energie die weinig beweeglijk is en als een zeer viscueze stof beweegt en altijd aan elkaar vast zit. Probeer met mijn lichte beweeglijke energie contact te maken, maar de energieën zijn van zo’n andere soort dat er geen verbinding komt / lijkt te zijn. Als ik de rode energie van het kristal toelaat mijn linkerhand/arm in te lopen stopt het rond de elleboog, geen dunne uitlopers die verder komen zoals dat met mijn energie gaat.

Het laatste korte contact met het kristal is er van mijn kant op uit het omhulsel/de kristal te vernietigen, door het op de stenen van de rivier te slaan, er tegenaan te trappen, er verandert helemaal niets.

Dit is kennelijk mijn beeld/beleving op dit moment. Dat zal natuurlijk op termijn anders worden,

Analyse.

Mij viel tijdens de imaginatie al op hoe mooi dit beeld, past bij datgene dat ik al lang benoem, moet daar natuurlijk om lachen (onzeker maar ook van herkenning) en zoals altijd voelt het raar, dom, infantiel bijna, maar ook weer zooo vanzelfsprekend, goed, gewoon. 

Het droom-achtige van de verbeeldingen en de rust die altijd na de imaginatie (de goed gelukten) onderdeel van me is, soms dagen lang. 

Het uitzetten van het oordeel over wat je voelt en ziet, het kiezen van de richting waarop de imaginatie loopt, het toch wel steun nodig hebben van een gids bij de lastige thema’s. Hoe eenvoudig het is de verbeelding toe te laten! Vaak gewoon ook in het dagelijks leven en de sterke beelden later te tekenen.

Archetypen 1

Regelmatig zijn de beelden archetypen, vliegende fietser, lichtwezen, man met hoed enz. Twee ervaringen zal ik hieronder beschrijven met een illustratie die ik van het internet heb geplukt.

Meisje met teddybeer.

Een van de imaginaties gericht op mijn hart, begon al heel snel met het beeld van een klein blond meisje met paardestaarten dansend in een weiland met bloemen onder een blauwe lentehemel met ene teddy beer.
Het beeld was sterk en onverwacht snel aanwezig. De vraag hoe het met mijn hart ging was nog nauwelijks gesteld.

Na enige tijd tilde ze de Teddybeer in haar hand  naar haar borst, waarbij de beer in haar hart verdween. Een beeld waarbij de beer als het ware naar binnen gezogen werd.
Vrijwel meteen verdween het meisje in mijn hart.

Het gevoel dat deze imaginatie achterliet was er een van grote vanzelfsprekendheid (zoals wel vaker) en geruststelling.

De imaginatie  is er soms instantaan en de scene verloopt soms heel snel, ook in dit geval. Na dit beeld was er een grote rust die tot een heel diepe meditatieve toestand leidde die vervolgens uren heeft geduurd. Zelfs tijdens de gewone dagelijkse dingen die natuurlijk volgenden.

Regelmatig verbaas ik me over de beelden en de soms simpel, bijna plat lijkende scenes. Het toelaten van de archetypen en accepteren dat ook dat goed is, blijft een uitdaging.


Het licht wezen.

Voor mij misschien wel een van de sterkste beelden is het lichtwezen. Al vroeg in de imaginaties kreeg ik het gevoel / het beeld van een lichtwezen.
Het wezen kan zwevend zijn een aantal kleuren hebben. Tegelijkertijd is ook duidelijk dat het een deel van mijzelf is.

De stralen rijken meestal heel ver en de energie kan ik tijdens de imaginatie voelen stromen.
Als ik het zo opschrijf bekruipt me de vraag of het opschrijven wel verstandig is, maar tegelijk is het zo bijzonder en heeft het mij zo geholpen dat ik het wil delen.

Misschien is er iemand die met imaginatie ook geholpen wordt zijn/haar eigen kwetsbaarheid te accepteren na een hartinfarct.

Het kistje

mijn "opslag" is gevuld met kistjes
er zijn altijd nieuwe in de maak

Het bewegende licht.

Voorjaar 2014 twee jaar na infarct nummer twee, ben ik weer behoorlijk op de weg terug. Ben regelmatig bezig met imaginatie, voel en zie beelden, zoek dat op.

In de imaginaties komt vaak een bewegende lichtbron terug die met hoge energie en kracht beweegt.

Ten opzichte van het begin is de vorm meer als een komeet en minder concreet een menselijke vorm. Het bijhorende gevoel is, dat het beeld vanzelfsprekend is, ja natuurlijk hoge snelheid en natuurlijk lichtgevend energiestralend.

Overigens is een van de karakteristieken van de imaginaties dat ze vanzelfsprekend aanvoelen, "ja natuurlijk is het zo". Ook de beelden die je in eerste instantie minder kunt thuisbrengen en/of kunt accepteren.

In deze fase was een grote mate van detail ook belangrijk, gezien de contourlijntjes die in het detail zichtbaar zijn. De rode gloed is duidelijk het hart. Het licht de rest van het lichaam de energie.

In deze periode is er ook een mooi beeld van twee energiebronnen die op elkaar af bewegen, maar
duidelijk niet botsen. De omgekeerde kleur van de handen symboliseert de verbinding.























Onderstaande imaginatie bevat zoveel energie dat er letterlijk door een zwarte schil wordt heengebroken, de blauwe ruimte wordt gebogen, hoe symbolisch kan het zijn. Deze keer is de energie rood met een gele/lichte kern.

De imaginaire beelden, het gevoel is vanzelfsprekend, herkenbaar en hoort bij jou, 
want jij bent het.

Imaginatie de aanleiding en de eerste ervaringen.

Het gevoel dat er veel meer gebeurd/is dan je ratio toelaat kennen we denk ik allemaal wel.  
Imaginatie kan je helpen daarvan bewust(er) te worden.

De basis van de techniek is feitelijk simpel.
Door je in een rustige sfeer te ontspannen, in een meditatieve staat te komen, kan je beelden gaan zien, dingen voelen, ruiken, horen, die je in de ruis van het dagelijks leven in eerste instantie niet waarneemt.

De eerste keren had ik het gevoel, dat het niet waar kon zijn, een rijkdom aan beelden kwam langs. Heel heldere beelden die tegelijk heel vluchtig transparant leken, alsof ze niet bestonden. (Mijn ratio die het gevecht aanging.)

Het glasheldere kistje waarmee het begon.

Later heb ik geleerd die achtergrond feitelijk op elk moment toe te laten, altijd te kunnen beleven.
Ook kan je specifieke aandacht geven aan een bepaald deel van je leven, je geest, je lichaam (hoewel die eigenlijk allemaal een zijn). Op die manier kan je het contact versterken/herstellen.

een helder beeld dat ik in een later blog pagina zal toelichten

De uitdaging was voor mij in eerste instantie, toe te laten dat er zo'n enorme rijkdom in mij huist, het niet weg te rationaliseren, maar juist te willen beleven. Die fase heeft best lang geduurd, maar duidelijk is altijd geweest dat ik ermee verder wilde/moest.



Wat ik zocht, was hulp bij mijn angst voor een nieuw hart infarct. Na twee infarcten op 43 jr en 55jr ben ik bang voor de volgende en de bijhorende kans op verdere inspannings- beperking.

Wat ik vond, na een tip van een lieve vriendin, is een zeer ervaren gids, Jan Taal. Als je het woord imaginatie googel-ed kom je niet om zijn school voor imaginatie heen.